W obecnych realiach społeczno-ekonomicznych posiadanie majątku przez dziecko nie jest już rzadkością. Wobec tego, iż dziecko, nie może tym majątkiem swobodnie dysponować (z pewnymi odstępstwami), zarząd nad majątkiem sprawują rodzice wykonujący władzę rodzicielską. Rodzice mają obowiązek oraz prawo wykonywania wszystkich koniecznych czynności faktycznych i prawnych, z tym zastrzeżeniem, że nie mogą dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko bez zezwolenia sądu opiekuńczego. Skutkiem nie uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego jest nieważność czynności prawnej dokonanej przez przedstawiciela ustawowego (rodziców).
Małoletni posiadający ograniczoną zdolność do czynności prawnych (małoletni powyżej 13 roku życia) ma prawo dokonywania pewnych czynności w zakresie swojego majątku: może zawierać umowy należące do powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego (te może dokonywać samodzielnie nawet dziecko poniżej 13 roku życia – jeśli nie stanowią one pokrzywdzenia dziecka); może rozporządzać zarobkiem, chyba że sąd opiekuńczy z ważnych powodów postanowi inaczej; może dokonywać czynności prawnych dotyczących przedmiotów oddanych dziecku do swobodnego użytku, jednakże nie dotyczy to czynności, do dokonania których nie wystarcza zgoda przedstawiciela ustawowego. Nie można nadto pominąć, że małoletni, który ukończył 13 rok życia może podejmować samodzielnie także inne czynności z zakresu zarządu swym majątkiem i nie zawsze do ich ważności potrzebna jest zgoda rodziców. W myśl art. 17 kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do ważności czynności prawnej, przez którą osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych zaciąga zobowiązanie lub rozporządza swoim prawem, potrzebna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego. Oznacza to, iż małoletni powyżej 13 roku życia może w zasadzie podejmować wszelkie czynności w sferze zarządu swoim majątkiem, z tym że część czynności tego małoletniego będzie wymagała dla ważności zgody rodziców, inne zaś takiej zgody nie będą wymagać. Zgoda nie jest potrzebna dla czynności nie mających charakteru czynności rozporządzających lub zobowiązujących, przy czym obojętny jest przedmiot czynności prawnej oraz jego wartość. Małoletni, który ukończył 13 lat, może w związku z tym nabyć bez zgody rodziców nieruchomość o znacznej wartości, jeżeli nabycie to nie wiąże się z „narzuceniem” dziecku określonych zobowiązań. Przykładem tego byłoby np. nabycie nieruchomości przez dziecko z jednoczesnym ustanowieniem jej użytkowania na rzecz zbywcy lub osób trzecich.
Zarząd majątkiem dziecka nie podlega w zasadzie nadzorowi sądu opiekuńczego. Kontrola sądu opiekuńczego zaczyna się dopiero wówczas, gdy czynności zarządu przekraczają jego zwykły zakres. Polski ustawodawca nie określa wprost ani czynności zwykłego zarządu, ani czynności przekraczających zwykły zarząd. Posługuje się jedynie ogólną formułą, według której rodzice nie mogą sami dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. W dawnym systemie prawnym obowiązywał kazuistyczny katalog czynności, których rodzice nie mogli dokonywać bez zgody władzy opiekuńczej. Dziś czynności te mogą służyć jedynie za przykłady czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, a należą do nich: zbywanie i obciążenie nieruchomości; nabywanie, zakładanie, wydzierżawianie i zbywanie przedsiębiorstwa zarobkowego oraz przystępowanie do spółki handlowej w charakterze osobiście odpowiedzialnego wspólnika; udzielanie prokury; zaciąganie pożyczek i zobowiązań wekslowych; udzielanie poręczeń i przejmowanie cudzych długów; zawieranie umów najmu lub dzierżawy, jeżeli stosunek umowy ma trwać po dojściu dziecka do pełnoletności; czynienie darowizn, chyba że odpowiadają one obowiązkowi moralnemu, względom przyzwoitości lub zwyczajowi; zrzekanie się lub odrzucanie spadków; zawieranie ugód lub czynienie zapisów na sąd polubowny, jeżeli ich przedmiotem jest jedna ze wskazanych powyżej czynności. Oczywiste jest to, iż w/w katalog nie odpowiada aktualnym realiom społecznym i może być stosowany jedynie pomocniczo. Dokonując wykładni pojęcia czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka należy mieć na uwadze, że u podstaw wprowadzenia tego przepisu leży dobro dziecka i ochrona jego interesów majątkowych. Uwzględniając powyższe należy przyjąć, że nabycie na rzecz dziecka nieruchomości stanowi w zasadzie czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu. Nabycie nieruchomości z reguły wymaga bowiem zaangażowania poważnych środków finansowych, a ocena, czy należący do dziecka majątek ma być obrócony na ten cel wymaga analizy tej czynności przez sąd opiekuńczy z punktu widzenia celowości gospodarczej i dobra dziecka. Co innego, gdy nabycie nieruchomości na rzecz małoletniego następuje pod tytułem darmym w stanie wolnym od zobowiązań, to znaczy w sytuacji, gdy wskutek umowy darowizny następuje na rzecz dziecka przysporzenie majątkowe nie pociągające za sobą po stronie obdarowanego żadnych zobowiązań cywilnoprawnych wobec darczyńcy lub osób trzecich. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że bezpłatne przysporzenie majątkowe na rzecz dziecka zazwyczaj zgodne jest z jego dobrem i dlatego w tej sytuacji zgoda sądu nie jest wymagana.
Konkludując – przy ocenie czy dana czynność przekracza zwykły zarząd nad majątkiem, czy też nie, należy zważyć, czy zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego konkretna czynność prawna w przeciętnych i typowych sytuacjach życiowych naraża dobro dziecka i jego interes majątkowy czy też przeciwnie – jest z nimi zgodna.