Spółka komandytowa staje się coraz częściej wykorzystywanym „patentem” na prowadzenie działalności gospodarczej. Co do zasady znana jest od średniowiecza. W Niemczech od bar-dzo dawna cieszy się dużą popularnością. Spółka komandytowa jest spółką osobową, której celem jest prowadzenie przedsiębiorstwa. Jest ona zatem przedsiębiorcą działającym pod własną firmą, a jednocześnie stanowi typ spółki handlowej i w związku z tym w pierwszej ko-lejności podlega reżimowi Kodeksu spółek handlowych.
Spółce komandytowej przysługuje zdolność do czynności prawnych, a także zdolność sądowa i zdolność procesowa (może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nierucho-mości, zaciągać zobowiązania, pozywać przed sąd i być pozywana).
Konstrukcja spółki komandytowej jest elastyczna i – w zależności od woli wspólników – umożli-wia wyeksponowanie jej elementów osobowych lub kapitałowych. Co do zasady jednak za jej zobowiązania bez ograniczenia musi odpowiadać co najmniej jeden wspólnik, a odpowiedzial-ność co najmniej jednego wspólnika musi być ograniczona do wysokości tzw. sumy komandy-towej.
Wspólnikami spółki komandytowej mogą być osoby fizyczne, osobowe spółki handlowe (w tym inne spółki komandytowe) i osoby prawne (np. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Komplementariuszem jest wspólnik odpowiadający wobec wierzycieli spółki komandytowej całym swoim majątkiem bez ograniczeń. Komplementariusz ma prawo reprezentowania spółki oraz prawo i obowiązek prowadzenia jej spraw. Komandytariusz odpowiada wobec wierzycieli spółki komandytowej całym swoim majątkiem, ale tylko do wysokości sumy komandytowej. W opisanych powyżej zakresach każdy wspólnik (komplementariusz i komandytariusz) odpowia-da za zobowiązania spółki komandytowej solidarnie z pozostałymi wspólnikami i ze spółką, z tym że wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (jest to tzw. subsydiarna odpowiedzialność wspólnika). Komplementariuszy i komandytariuszy może być wielu.
W obrocie gospodarczym coraz częściej można spotkać spółki komandytowe, w której koman-dytariuszem jest osoba fizyczna, a komplementariuszem spółka z o.o., której jednym ze wspólników (lub jedynym) jest osoba fizyczna będąca komandytariuszem tej samej spółki ko-mandytowej (tzw. spółka z o.o. spółka komandytowa). Rola komplementariusza jest zminimali-zowana, a celem takiej spółki jest ograniczenie odpowiedzialności osoby fizycznej – będącej komandytariuszem – do wysokości sumy komandytowej. Taką spółkę komandytową reprezen-tuje komandytariusz, czyli spółka z o.o., a faktycznie osoba lub osoby stanowiące zarząd tej ostatniej spółki.
Firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie „spółka komandytowa”. Jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem „spółka komandytowa”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „sp.k.”.
Umowa spółki komandytowej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Umowa spółki komandytowej może być zawarta również przy wykorzystaniu wzorca umowy. W tym ostatnim przypadku zawarcie umowy spółki komandytowej wymaga wypełnienia formularza umowy udostępnionego w systemie teleinformatycznym i opatrzenia umowy bezpiecznym podpisem elektronicznym.
Spółka komandytowa powstaje dopiero z chwilą wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.